Beter dae

Somtyds kyk ek na die wêreld, en sug dan vir al die boosheid wat ek sien. In sulke tye is dit maklik om te verlang na die dag wat ek met my ruimteskippie hierdie plek kan verlaat, en selfs my te bekommer dat daardie dag nog so ver weg lê.

Maar, diep binne myself sien ek ook die boosheid raak - daardie selfde boosheid waarvan ek wil wegvlug. Dalk is dit 'n goeie ding dat ek nog nie 'n ruimteskippie besit nie. Dalk sou ons menseboosheid maar net mettertyd versprei tot daardie nuwe wêrelde wat ek sou besoek. Dalk is dit beter dat ek eers moet leer om van my eie boosheid ontslae te raak.

Was die wêreld nie eens 'n beter plek nie? Dalk nie, maar daar was sekerlik spesifieke tye wat dinge beter gegaan het. En selfs vandag is daar nog plekke waar goeie dinge gebeur. Kan ons dalk iets leer daaruit?

Ek dink die wêreld was beter toe:

1. die lug skoon was
2. daar minder motors op die paaie was
   
3. daar minder mense was
4. almal genoeg gehad het om hul dors te les en honger te stil en rustig te slaap
5. daar nie sprake was van sosiale status (en gepaardgaande besit van blink goetertjies) nie
6. jy nog die paaiemente van 'n lening op 'n redelike huis kon bekostig met 'n redelike salaris
   
7. jy nog 'n huis kon koop met 'n tuin groot genoeg om jou bene uit te strek
8. daar nog meer bome as geteëlde dakke in woonbuurte was
9. daar nog wye oop natuurlike spasies in jou tuisdorp was
10. kinders nog veilig in publieke areas kon speel
11. jy nie konstant moes vrees vir jou of jou kinders se lewe nie
12. jy nie enige bekommernisse gehad het nie
13. jy nog die vermoë gehad het om jou God te vertrou
14. mense nog vir mekaar omgegee het
15. daar eerbaarheid was in beskerming van swakkes
16. jy 'n vreemdeling in nood kon uithelp sonder om te verwag dat hy jou sal te na kom
17. mense nie rede gehad het om mekaar te wantrou nie
18. mense nog kon opstaan vir reg, en teen verkeerd
19. menslikheid nog belangriker was as mensegedrag
20. mense nog kon waardeer hoe kosbaar die lewe is
21. leiers met wysheid kon regeer tot voordeel van al hul mense
22. leiers nie net hul magsposisies wou misbruik vir eie gewin nie
23. goed genoeg nie goed genoeg was nie
24. mense nog kon droom

Dit herinner my nogal tot 'n mate aan my kinderdae. Kan ons nie maar net almal weer kinders word nie? Dan kan ons weer rondhardloop in ons buurte en maatjies maak met ander vreemde kinders, en toebroodjies uitruil of deel met honger maatjies, en mekaar beskerm teen boelies (met kleilatte en ertjieblasers ons gevaarlikste wapens), en boomhuise bou, en met ons fietse mekaar jaag, en in die lang gras op die heuwel lê en opstaar na die sprokies wat die wit wattewolkies vir ons vertel, en lag, uit die holtes van ons mae, en vertrou dat ons magies gevul sal word wanneer ons by die huis kom, en vir niks banger wees nie as vir 'n pakslae of 'n denkbeeldige monster onder die bed.

[Soos jy kan sien, fokus my lysie op menslike faktore - alles te danke aan mense en alles afhanklik van mense se denkwyses en gedrag. My lysie is onvolledig. Vertel my asseblief wat, na jou mening, die wêreld 'n beter plek maak / gemaak het. En ja, wees maar snaaks - net nie bar nie (kinders mag dalk ook hierdie blog lees).]

Why no English?

My initial language-processing neurological pathways were constructed around the scaffolding of symbols and sounds that are collectively known as the Afrikaans language. Yet, even before I went to school, while those same synaptic networks were still very pliable, I already had a couple of English friends. By now, thanks to many good teachers, I can think and communicate in both languages almost equally well.

At the conception of this blog, I found it quite hard to decide on which language it would be based. On the one hand, I feel that I can conjure up more vivid and colourful images and expressions (including a few amusing neologisms) when using Afrikaans. I mean, an expression like "little planet hopper" just does not have the same ring to it than "planeethoppertjie" does. On the other hand, I have many English speaking friends that do not understand Afrikaans.

This blog was initially aimed at providing some alternative, light-hearted amusement to friends (and, to whomever else finds it enjoyable, and while at the same time serving as a medium to share some fascinating discoveries that I have made, either from following scientific news, or from merely observing my environment). As such, I would have found it more pleasurable to make it accessible to all of them. But, as I considered all the factors, I could not ignore the multitudes of existing English blogs that already serve a similar purpose. I have very little time at my disposal (and so does my intended audience), so it is important to me that I don't become just another blogger with no significant value to add. I had to create something unique that could not be found elsewhere on the web. So, Afrikaans it had to be.

It is sad to me that many of my friends will never have the opportunity* to laugh at my creations and come along to play on far away, breathtaking worlds, unspoilt by evil human hands. But at least (I hope) this is not a dull blog. ;)

I do, however, believe that I may on specific occasions feel inclined to compose an English entry. This would mostly happen when I want to share knowledge or understanding about material that is not available in general on the web. I shall categorise such entries under the "English Posts" label, which you can find on the menu bar to the right.

* Even with the appearance of automated language translators, many of the underlying cultural nuances might not be recognised and therefore loose its comic effect.

Anderkant die Blou Berge

Onthou jy die dae as kind, toe jy nog in 'n klein dorpie gewoon het, omring deur enorme blou berge, behalwe na die Weste, waar 'n dun kronkelpaadtjie jou na die volgende dorp kon neem, en na die Suide waar die groot blou see uitgestrek het tot ver verby die horison? Die ou vissermanne het altyd vertel hoe die berge langs die kus af strek tot waar die oog nie kan sien nie, en niemand was al ooit so ver met 'n klein vissersbootjie nie.

Onthou jy die brandende begeerte vir avontuur en ontdekking van die onbekende, en die nuuskierigheid oor wat anderkant die groot blou berge lê? Onthou jy die planne wat jy beraam het om eendag jou klein dorpie te verlaat sodat jy daardie berge kon uitklim en vir die wêreld kon vertel wat jy daar gesien het? Of, onthou jy dalk eerder hoe jy nog wou sien wat anderkant die groot blou see lê?

Nie? Hmmm... wel, ek ook nie.

Maar ek het my vanoggend dit verbeel toe ek na die berge rondom my geboorte dorpie kyk, en probeer indink hoe dit moes voel om as klein seuntjie daar groot te word in die tye toe die wye onbekende nog anderkant daardie eens magtige blou berge uitgestrek gelê het. Vandag is daar 'n wye kronkelpad waarop jy gemaklik met 'n motor langs die berg kan opry en verby tot by die volgende dorp en selfs verder - sonder veel moeite, en sonder om eens die kleinste bietjie aandag te gee aan hoe ontoeganklik daardie wêreld was so ver in die verlede. En met lugvervoer en vingerpuntkennis, gaan kuier ons sommer maklik by vriende en familie anderkant die eens magtige blou see.

Hoekom moet ek nou anders voel as 'n klein seuntjie wat opkyk na die enorme blou hemelruim, en wonder wat daar anderkant lê. Natuurlik het die wilde wye spinnerak van kennis vir ons al aan heelwat van daardie wêreld bekendgestel, want ander avonturiers het reeds hul biologiese en meganiese oë daarheen gestuur. Maar, daar is nog soveel onondekte onbekendheid daar buite. Hoeveel monsters en juwele en fantastiese kulture en ongelooflike medisynes lê nie en wag vir ons daar ver nie? Ek sal nogal graag eendag hierdie klein aardeballetjie wil verlaat sodat ek daardie blou hemelruim kan oorsteek en vir die wêreld vertel wat ek alles daar gesien het. En jy?